چهارشنبه، فروردین ۲۷، ۱۳۸۲

ما چو زِ دري پاي كشيديم , كشيديم
اميد زِ هر كس كه بريديم , بريديم
دل نيست كبوتر كه چو برخاست , نشيند
از گوشة بامي كه پريديم , پريديم
رم دادنِ صيدِ خود از آغاز غلط بود
حالا كه رماندي و رميديم , رميديم
.....
مرجان

هیچ نظری موجود نیست: