ذهن هرزه

هرزه میان ذهنم
بومرنگ را به سوی پرواز میدهد
این بار
سوی خانه کوچکش
هرزه میان ذهنم
اما
نور را می پوشاند
و من در روز
با کبریتی  روشنایی را حفظ میکنم
...
یک لحظه مرا رها نمی کند
هرزه میان ذهنم

---------
م
تنهایی

ترازو

ترازوی ذهنم
کیله های پوشالی را
وزن کش خود قرار داده است
-------
م
یکی از همین روزها

تنها

تنهایی را سر میکشم
                          در ها بسته بود
م
 تنهایی

امنیت

در آغوشی گرم بودم
آغوشم را با امنیتی نا بکار پرکردم
میان دستانم عشق جایش را به هیچ داد
و میان لبانم هیچ جایش را به هیچ داد
سخنی در کار نبود
 و عشق نیز
می دانم
م
تنهایی

سر های بی گوش

بسیار گفتیم
               وهیچ نشنیدیم
آیا آوای مارا کسی نمی شنود؟
م
تنهایی

واژه

واژه ها در ذهنم رژه می روند
عشق
      یگانگی
               ابدیت
                       زیبایی
اما وقتی به شعر بدل میشود
همه چیز به هم می خورد
در عشقش ابدیتی نبود
                           و زیبایی
                                      ویگانگی
با حسرت
روز های خوش رفت
م
یکی از همین روزها

بودن یا رفتن

میان ماندن و رفتن

تیغ ها در رفت و آمد

آسمان در غرش ابر های بی بر

زمین در لرزش دستان بید

گلها خموش چون ماهیان در تنگ

طوطیان در گفتگو

باد باد...

می مانم

م

روزهای امید