سوگوار درد خویش
از شکاف چشمانی بی باور
به این گستره ملون می نگرم
به جهش فواره بر آینه برکه
کلیک
به رقص لاژورد در پرده ابر
کلیک
به بازی لاقید پرنده گمنام
به موشهای غرق در لجن
در عاطفه خویش نقب می زنم
گویی زمان و من
مانند ستارگان ناهمگرا از هم دور می شویم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر