يادش به خير ....
روزهاي جشنوارة سالهاي قبل رو ميگم ..
از سال 73 تا سه سال پيش طرفدار پر و پا قرص جشنورة فيلم فجر بودم . توي محل كارم , همه ميدونستن كه من در بهمن ماه به 7 روز مرخصي نياز ضروري دارم ! . اوائل كه هنوز با مديران و سرپرستها راحت نبودم , براي گرفتن اين مرخصي هزار و يك جور دليل مياوردم كه البته ميدونستم هيچكدومشون باور نميكنن ولي مهم خودِ مرخصي بود . بعدها كه باهاشون صميمي شدم راست و پوست كنده بهشون گفتم كه : بابا , من ميخوام برم 7 روز فيلم ببينم ! چه روزهائي بودند , بليط 120 توماني , صفهائي كه گاهي از صبح براي ديدن فيلمي كه عصر قرار بود نمايش داده بشه تشكيل ميشد و آخرش هم فيلم به جشنواره نميرسيد ... حمع كردن بچه هائي كه فيلم دوست بودند ولي به هر دليلي نميتونستن برن جشنواره ... كتك خوردنها ...
حالا سه ساله كه ديگه نميرم جشنواره تا فيلم ببينم . همه چيز عوض شده , همه چيز و از همه مهمتر فيلمهائي كه ارزش ديدن داشته باشند .
امروز روز آخر جشنواره است . راستي , جشنواره روهاي امسال به اميد ديدن چه فيلم خوبي توي صف ايستادند ؟ اصلا امسال صفي تشكيل شد ؟ توي مراسم اختتاميه ميخوان كدوم فيلمسازي رو به خاطر كار اثر گذارش تشويق كنند ؟ راستي شما جاي خيلي ها رو خالي نمي بينين ؟
مرجان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر