تقريبا 4 سال از آشنايي من و صفر خان مي گذره،توي اين سالها چيزهاي زيادي از او ياد گرفتم و يكي از اونها صبر بود،چيزي كه اون به خوبي بلد بود و با گوشت و پوستش لمس
كرده بود آخه 32 سال از مدت عمر 81 ساله اش را در زندان گذرانده و بيشترين مدت محكوميت سياسي رو در جهان گذرونده.
يه سالي بود كه از سرطان ريه رنج مي برد و چند ماه بود كه ديگه دكترا از بهبودش قطع اميد كرده بودن، تا اينكه امروز در بيمارستان ايرانمهر در گذشت ،خاطرات زيادي از
او و عكسهاي بيشماري از چهره بر افروخته و مقاومش دارم كه شايد بعدها اينجا منعكس كردم.
امروز چيز بيشتري نمي تونم بنويسم جز اينكه چهار شنبه ساعت 9 از مقابل بيمارستان ايرانمهر تشييع مي شه و حداقل كاري كه مي تونيم بكنيم اينه كه در اين مراسم شركت كنيم.