متاسفانه بدليل كار زياد نتونستم مطلب چنداني به مناسبت 8 مارس بنويسم براي همين اين مطالب با اندكي تاخير نوشته خواهند شد.
يك نكته از تاريخ مبارزات زنان ايران.
در 8 مارس 1978 كه همون 1357 خودمون مي شه زنان ايراني با گردهمايي خود در دادگستري موارد زير را خواستار شدند.
پوشش متعارف زنان بايد با توجه به عرف و عادت و اقتضاي محيط و به تشخيص خود زنان باشد.
حق بر خورداري مساوي با مردان از حقوق مدني
حقوق سياسي اجتماعي و اقتصادي بدون تبعيض
امنيت كامل زنان در استفاده از حقوق و آزادي هاي تضمين شده
موانع شغلي زنان برداشته شودنقايص قانون حمايت از خانواده برداشته شود.
جالبه كه پس از چندين سال زنان ما هنوز دنبال همان موارد مطرح شده هستند و نشان مي دهد كه نه تنها كوچكترين پيش رفتي حاصل نشده بلكه به مراتب عقب تر نيز رفته ايم.
طنز:آقا چرا مي خواهيد همسر خود را طلاق بديد؟
براي اينكه ديشب يكي از رفقا ميهمان بود موقع خوردن شام موي خانم از توي غذا بيرون آمد.
خوب به خاطر يك موي توي غذا كه آدم زنشو طلاق نمي ده!
اي آقا من صد دفعه بهش گفته بودم كه آگه مرد قريبه موشو ببينه طلاقش مي دم حالا خواه توي قورمه سبزي باشه خواه روي سرش مو موه ديگه.
راستي هيچ مي دونيد كه با لوازم آرايشي كه خانم هاد ر سال استفاده مي كنن مي شه تمام ديوار هاي تهران را رنگ كرد.(من با آرايش به اندازه مخالف نيستم ها،حالا اين ميزان مصرف به اندازه رو كي بايد معين كيه؟! اينو ديگه من نمي دونم)
به اميد روزي كه، روز زن، حقوق زنو مساله زن نباشد و همه روز ها براي آزادي انسانها حقوق انسانها و روزي براي انسانيت باشد.(اينم شعار)